Je zou maar een ezelveulen zijn; zo mooi, zo lief en zo zacht — en dan merken dat je moeder nog heel erg moet wennen aan haar rol als “newborn mama”. Het overkwam Tinus, een ezelhengstje dat afgelopen zondag in Soest geboren werd. Het dartelt en springt dat het een lieve lust is maar moeders is helaas nog niet voorzien van een verzorgend instinct.
Omdat het van groot belang is dat het veulen moedermelk krijgt en de afstand toch net te groot was om iedere dag behulpzaam te zijn, hebben we moeder Fleur en zoon Tinus vorige week onze kant op gehaald om te begeleiden bij het “voedproces”.
En gelukkig zien we al een heel klein beetje verandering in het gedrag van mamma Fleur, ze is iets rustiger geworden en negeert de kleine Tinus al veel minder. Zo nu en dan lukt het Tinus zelf om wat te drinken, dus we verwachten zeker dat over een tijdje de twee helemaal op elkaar zijn ingespeeld en weer terug naar huis kunnen. Onze Goofert waakt ondertussen over de achtergebleven ezel aldaar, want overal waar Goofert komt klaart de lucht vanzelf op.
De kraamkamer is natuurlijk open voor iedereen, maar we vragen wel de aanwijzingen van onze vrijwilligers op te volgen en op gepaste afstand en met rust naar de beide lieverds te kijken.