Coco (26) is een grijze merrie, te herkennen aan haar doorgezakte rug. Coco heeft de ziekte van Cushing. Ook zijn haar voorbenen stram en pijnlijk, die worden dagelijks gemasseerd. Coco is een heel trage, onopvallende ezel. Bewegen doet ze alleen als het echt moet en dan heel langzaam.
Laatst werd ze door een vrijwilliger even meegenomen om braamblaadjes en gras te snoepen in de berm. Er kwamen andere ezels voorbij, die met vrijwilligers een wandeling in het bos gingen maken. Toen ze uit het zicht waren, leek Coco ineens te bedenken: ‘ik wil ook wandelen!’, en zette ze het op een rennen.
Coco galoppeerde door het bos, met een verbijsterde vrijwilliger achter zich aan, tot ze zich had aangesloten bij het groepje wandelaars.
De vrijwilliger maakte zich zorgen en probeerde Coco zo snel mogelijk weer mee terug te krijgen. Maar met ‘even snel’ en ongeduld, bereik je niks bij ezels, dat werkt averechts.
Uiteindelijk kwamen ze wel terug bij de opvang, Coco met tegenzin. Ze liet dat tijdens de hoefverzorging en massage ook nog even merken.
Zo meegaand als Coco altijd is, leunde ze nu zwaar op de hoef die opgetild moest worden en ging vervolgens op de tenen van de vrijwilliger staan.
Daarna sjokte ze, alsof er niets gebeurd was, terug naar haar vaste plekje in de wei.
Op de foto: Coco staat kalm braamblaadjes te snoepen in de berm vlakbij de opvang.