Liesbeth (1990-2022) kwam met haar dochter Ellen van een kinderboerderij. De boerderij wilde doorgaan zonder ezels en daarom verhuisden de merries naar de opvang. Liesbeth was mager toen ze binnenkwam en wilde nauwelijks eten. We kwamen er al snel achter dat dit te maken had met haar slechte gebit. Een tandartsbehandeling maakte dan ook veel verschil, ze eet nu lekker haar bakjes leeg — en laat luidkeels horen wanneer ze het etenstijd vindt. Liesbeth is een knuffelige, zachte merrie. Ze is lief voor iedereen. En ondanks haar bejaarde leeftijd, is ze nog heel helder en actief. Alleen haar zicht is niet meer zo goed.
Haar dochter was een beetje te gezond en fit voor het ezelrusthuis, dus is voor Ellen een fijn pleegadres gezocht. Liesbeth vindt het prima dat ze eindelijk “uit huis” is; zo hoort dat met volwassen kinderen!