Trijntje (21) heeft al jaren last van haar rechteroog. Ze zag er bijna niets meer door. Het traande, was opgezet en deed pijn. En Trijntje is al zo’n gevoelige merrie. Toen zij in de opvang kwam, was ze helemaal klaar met mensen. Ze maakte bij voorbaat duidelijk: “Raak me niet aan en laat me met rust!”
Trijntje leerde erop te vertrouwen dat ze haar eigen gang mag gaan. En dat sommige mensen best oké zijn. Dat je graaiende handen en geknuffel kan en mag vermijden. Maar van dat geïrriteerde, pijnlijke oog kon ze niet weglopen. Het werd regelmatig schoongemaakt en behandeld, maar ging niet over. De dierenarts raadde aan om het zieke oog operatief te verwijderen. Een kostbare behandeling, maar toen kregen we ook goed bericht: Stichting Vila Velha (die fietsen en oud ijzer ophaalt en daarmee goede doelen steunt) schonk 2500 euro, aan Trijntje en de andere ezels. Trijntje kon naar de kliniek, in gezelschap van haar trouwe vriendin Coco. De operatie ging goed en Trijn is nu verder thuis aan het herstellen. Ze moet er aan wennen dat ze helemaal niets meer ziet aan één kant. Regelmatig schrikt ze van dingen. Maar het scheelt haar een hoop pijn en frustratie. Met een glimlach en één knipoog gaat ze weer kalm haar eigen gangetje.
Hartelijke ezelgroet van Emmy
(Column in Zeister Nieuwsbode 27 maart 2019)