Helaas hebben we vandaag zeer plotseling onze Chico in moeten laten slapen. Op een woensdagavond begin november verleden jaar stapte een sterk vermagerde ezel uit de trailer, broodmager. Twee guitige ogen tussen sneeuwwit haar. Chico Mendes, 24 jaar oud.
Een prachtige “mensenezel”, hunkerend naar liefde. Die liefde hebben wij hem allemaal gegeven, die laatste maanden van zijn leven en veel lekker eten. De kleine pechezel. Want pech bleek hij te hebben. In februari de mededeling ernstig chronisch hoefbevangen en nu net weer thuis, na lange tijd Elisabeth te hebben bijgestaan in de kliniek, de onomkeerbare mededeling – ontschoenen.
Hij kon gisterenochtend niet meer lopen en er zat niets anders op dan hem met spoed in te laten slapen. Ontschoenen is een zeer pijnlijk proces, wij wilden hem verdere pijn besparen.
Dag lieve Chico, we zullen je erg missen.