Veel donateurs en bekenden van De Ezelsociëteit kenden natuurlijk onze Dinky. Dinky heeft een speciale geschiedenis. Hij werd geboren in een dierenpark en zijn moeder verstootte hem, waarschijnlijk voelde ze dat ‘er iets niet goed was’ en dus werd hij met de fles grootgebracht. Daardoor was hij heel erg op mensen gericht.
Na een paar jaar werd hij verkocht aan een man die Rien Poortvliet als buurman had en zo kwam het dat Dinky model stond voor het ezeltje Suzanne in “Het boek van Klaas Vaak”.
Dinky kan van alles in dit boek: hij kan vliegen en lezen. Hij draagt Klaas Vaak op zijn rug, hij eet een bakje pap, slaapt samen met Klaas Vaak in een bed en trekt een karretje. Hoewel Dinky al een stuk ouder was, kon je hem toch goed herkennen. Vooral zijn snuit en zijn beentjes waren echt Dinky en ook de manier waarop hij keek. Veel jaren later, toen Dinky 18 was, overleed de man die zo lang voor hem had gezorgd. En zo kwam hij bij De Ezelsociëteit terecht.
Dinky leek een ongeleid projectiel. Hij schopte en trapte en legde met niemand contact. Hij was duidelijk ongelukkig. We moesten hem, voor ieders veiligheid, regelmatig apart in een kleine ruimte zetten. We hadden ontdekt dat Dinky dan kalmeerde, al zuigend op zijn uitgestoken tong. Na twee maanden kwam er een bezoekster in de opvang die ons beroepsmatig wist te vertellen dat Dinky autistisch gedrag vertoont. En zij gaf ons waardevolle tips.
Inmiddels hadden we Dinky goed leren kennen en konden we rekening met hem houden, waardoor hij meestal rustig zijn eigen gangetje kon gaan. Het liefst bleef hij dicht in de buurt van zijn lievelingsvrijwilliger.
Dinky leed aan de ziekte van Cushing, een aandoening van de hypofyse die de hormoonhuishouding ontregelt. Hij kreeg hiervoor dagelijks medicijnen. Hij had een slecht gebit waardoor veel tanden moesten worden verwijderd.
Op de zaterdagochtend van 13 februari hebben we Dinky moeten laten inslapen. Het ging niet meer, hij was te ziek. Onze vrijwilliger Bill, Dinky’s zondagse vriend was op dat moment bij hem. Dinky had vele fans, maar zelf zag Dinky het liefst zijn doordeweekse vriend Nico en op de zondag Bill. Hij liet zich graag door deze twee verwennen en ook een goed gesprek gingen zij niet uit de weg.
Wij zullen Dinky missen, die speciale ezel met zijn heel eigen karakter. Hij werd ruim 29 jaar oud.
