Chico (volledig: Chico Mendez) (1991) was een kleine witte ruin die sinds oktober 2003 bij De Ezelsociëteit hoorde. Omdat hij op een pleegadres erg vermagerd was, was hij sinds november 2015 terug in de opvang in Zeist, waar hij veel zorg en aandacht kreeg.
Ernstig ondervoed, huid in slechte conditie, veel wondjes, iedereen schrok bij de aanblik van Chico. Hij moest nu erg aansterken, maar hield gelukkig wel van eten. Hij zag er al snel wat beter uit dan helemaal in het begin, maar we hielden hem altijd goed in de gaten houden. Het was eigenlijk nog niet duidelijk wat er precies met hem aan de hand is.
Hij zorgde wel dat hij in beeld bleef, want hij was heel sociaal en alert en gericht op mensen, een echte “mensenezel”. Ondanks zijn conditie, kwam hij altijd vrolijk over en ging moeiteloos op in de kudde.
Helaas hebben we op 29 maart 2016 zeer plotseling onze Chico in moeten laten slapen. Op een woensdagavond begin november stapte een sterk vermagerde ezel uit de trailer, broodmager. Twee guitige ogen tussen sneeuwwit haar. Chico Mendes, 24 jaar oud. Een prachtige “mensenezel”, hunkerend naar liefde. Die liefde hebben wij hem allemaal gegeven, die laatste maanden van zijn leven en veel lekker eten. De kleine pechezel. Want pech bleek hij te hebben.
In februari de mededeling ernstig chronisch hoefbevangen en nu net weer thuis, na lange tijd Elisabeth te hebben bijgestaan in de kliniek, de onomkeerbare mededeling – ontschoenen. Hij kon gisterenochtend niet meer lopen en er zat niets anders op dan hem met spoed in te laten slapen. Ontschoenen is een zeer pijnlijk proces, wij wilden hem verdere pijn besparen.
Dag lieve Chico, we zullen je erg missen.