Het laatste hooi was uitgedeeld en dan daalt er altijd een bepaalde rust over de kudde. Alsof ze alvast hun pyjama aantrekken omdat ze weten dat er geen vrijwilliger meer om de hoek komt met halsters en hoevenkrabbers. Maar een
Het werd de laatste tijd regelmatig gezegd: Trijntje is een ezel van de dag. Toch krabbelde ze steeds weer op. Een oogoperatie maakte verschil. Dagelijkse pijnstilling voor haar chronisch ontstoken hoeven en een warmtelamp op haar pijnlijke nek ook. Maar
Trijntje was een van de iconen van de Ezelsocieteit. Ze had geen vrolijk verleden. Toen ze in 2012 naar Zeist kwam had ze het vertrouwen in de mens volledig verloren. Dat vertrouwen herstelde nooit meer volledig, maar gaandeweg voelde ze
